Yoksulluk bir insan hakları ihlalidir.

Yaşar Kemal'in söylediği üzere, "Yoksulluk bütün insanlığın utancıdır".

Ülkemizde ise, yoksulluk artık olağanlaşmaya başlamıştır.

Türkiye'de 32 milyon 150 bin kişi yoksulluk,  51 milyon 600 bin kişi de açlık sınırının altında yaşıyor; yani yurttaşlarımızın yüzde doksan sekizi, açlık ve yoksulluk sınırının altında yaşam mücadelesi vermekte.

Ülkemizde çocukların yatağa aç girdiği gerçeği, dile getirirken dahi tüylerimizi ürpertse de, içi boş bir politik söylem değil, Türkiye'nin en acı gerçeği halini almış vaziyette.

Çocuklarımızda yetersiz ve kötü beslenmeye bağlı bodurluk ve diğer gelişim bozuklukları görülmekte.

Türkiye Çocuk Araştırması 2022 Raporu'na göre, meyveyi her gün tüketmediği belirtilen çocukların oranı yüzde 49,5, sebzeyi her gün tüketmediği belirtilen çocukların oranı yüzde 67. Yanlış okumadınız; Türkiye gibi bir yeryüzü cennetinde, yanlış tarım politikaları neticesinde yükselen fiyatlara ve gelir adaletsizliğine bağlı olarak, çocuklarımız meyve ve sebzeye ulaşamaz durumda.

1948 yılında Birleşmiş Milletler Genel Kurulu'nca kabul edilen İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi'nin 25. maddesine göre; "Herkesin kendisinin ve ailesinin sağlık ve refahı için beslenme, giyim, konut ve tıbbi bakım hakkı vardır".

Yine, Anayasamızın 56. Maddesine göre, "Devlet, herkesin hayatını, beden ve ruh sağlığı içinde sürdürmesini sağlamak" ile yükümlüdür.

Sağlıklı ve yeterli beslenme temel bir insan hakkıdır. Devlet, bu utancı ortadan kaldırmak zorundadır.

Bu minvalde atılan umut verici adımlardan birinden söz ederek yazıma son vermek istiyorum.

Halk Partili belediyeler, son zamanlarda cüzi fiyatlara 4 çeşit yemek veren lokantalar açmaya başladı. Bunlardan sonuncusu Osmangazi Belediye Başkanı Erkan Aydın tarafından hizmete açılan Halk Lokantası oldu.

Liberal-piyasa yanlısı kesimler, bu lokantaların, serbest piyasanın rekabet gücünü kırdığından bahisle, lokantaların kapatılmasını savunmaya kadar işi götürdü.

Haklar çatıştığında, bunlardan hangisinin özünün daha temel olduğuna bakılarak, bu iki çatışan hak arasında bir denge kurulur. Yukarıda yasal dayanakları ile gösterdiğimiz sağlıklı ve yeterli beslenme hakkı, rekabet yasağı ile karşılaştırıldığında ağır basar, galebe çalar.

Zaten bu lokantalar, belli bazı saatlerde ve özenle seçilmiş noktalarda hizmet vermekte.

Bitirirken; halkın, açıkçası, yoksulluk ve açlık sınırının altında yaşayan bir halkın bir öğün yemek yiyebilmesine karşı çıkan kesimlere sormak gerekiyor: Ekmek bulamazlarsa pasta mı yesinler